کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز نگهدارنده و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک

مقدمه: کیفیت زندگی معیار مهمی است که اثربخشی مراقبت‌های بهداشتی، سطح سلامتی و حس خوب زیستن را نشان می‌دهد و پیش‌بینی مرگ و میر و میزان بستری بیمار در بیمارستان را ممکن می‌سازد. این معیار می‌تواند تحت تأثیر بیماری و عوارض مربوط به آن قرار گیرد. هدف مطالعه حاضر بررسی حیطه‌های مختلف کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی و ارتباط آن با متغیرهای دموگرافیک است. روش کار: در این مطالعه توصیفی ـ تحلیلی، کیفیت زندگی 60 بیمار تحت درمان همودیالیز نگهدارنده با استفاده از پرسش‌نامه فرم‌کوتاه 36 سئوالی و آزمون‌های آماری بررسی شد. یافته‌ها: میانگین نمره کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی با میانگین سنی 55/14 ± 28/44 سال برابر با 56/17 ± 83/49 بود. بیش‌ترین نمره مربوط به حیطه عملکرد فیزیکی (09/57) و کم‌ترین نمره مربوط به حیطه شادابی (85/43) بود. بین کیفیت زندگی با متغیر سن، شغل، میزان تحصیلات و وضعیت تأهل ارتباط معناداری وجود داشت، اما با سایر موارد یعنی جنس، محل سکونت و طول مدت همودیالیز ارتباط آماری معناداری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: به طور کلی کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی کم‌تر از افراد عادی است. طبق یافته‌های این پژوهش کم‌ترین نمره مربوط به حیطه شادابی است که نشان می‌دهد این بیماران نیازمند حمایت‌های روانی و آموزش روش‌های سازگاری و شاد زیستن می‌باشند. همچنین مشخص شد عواملی مانند شغل و میزان تحصیلات ارتباط مثبت معناداری با کیفیت زندگی دارند و بنابراین از طریق برنامه‌ریزی‌های صحیح حمایتی می‌توان کیفیت زندگی این بیماران را ارتقا داد.